mieściliśmy się w budynku SPATiFu tam było stowarzyszenie artystyczne, właściwie Dom Środowisk Twórczych, to się nazywało i tam na dole była taka salka i tam mieliśmy swoją siedzibę i tam mieliśmy pró...

Zaczął się rok osiemdziesiąty, przemiany w Polsce i to zaczęło rzutować na program telewizyjny. Zaczęto coraz mniej ośrodkom zlecać i ja się trochę dusiłem. Bo ten rozmach, który zapoczątkowałem zaczą...

(…) zmiany programowe, zmiany w systemie wykładowym i produkcyjnym, to trudno tutaj wchodzić w te szczegóły, tym bardziej że od tego czasu potem się to zmieniało szereg razy, a teraz się zmieniło już ...

ja urodziłem się w Łodzi przy ulicy Składowej, to jest niedaleko Dworca Fabrycznego. Potem moi rodzice dostali mieszkanie, przenieśli się właściwie na rogu w Łodzi też na rogu Kilińskiego i Pomorskie...

(…) to było ciekawe, i właśnie tam bardzo dużą rolę odegrali ci, którzy organizowali Warsztat Formy..., Józek Robakowski, Wojciech Bruszewski, Paweł Kwiek, no nie chcę tutaj właściwie, nie powinnam na...

Chciałbym jeszcze nawiązać do swoich młodzieńczych lat, czy nawet dziecięcych. Skąd moje zainteresowanie po, muzyką - otóż moja rodzina była bardzo muzykalna, zwłaszcza ze strony mojej mamy. Kiedy pr...

(…) studenci postanowili strajkować, nie oni jedni wtedy w Łodzi strajkowali, studenci uniwersytetu czy politechniki robili swoje, ale tutaj u nas to tak wyglądało, że to był strajk okupacyjny, więc w...

Nazywam się Stanisław Gensternkorn, urodziłem się drugiego czerwca trzydziestego pierwszego roku, jestem łodzianinem i całe moje życie właściwie było związane z muzyką. Od najmłodszych lat jeszcze w c...

przyjęty był bardzo entuzjastycznie, jednym słowem moje kontakty, jeszcze w międzyczasie pisałem muzykę dla takich, dla Teatru Powszechnego, bardzo miła muzyka mi wyszła mojemu sercu Wiśniowy sad. Ta ...

To były rzeczywiście dobre okresy w szkole. Krótko to trwało, potem przyszły gorsze okresy, a potem przyszedł już okres, te '70-te lata to już było, czuło się podminowanie, prawda, ciągle się coś dzia...

w pięćdziesiątym szóstym roku, po ukończeniu studiów dostałem propozycję objęcia chórmistrz zostałem chórmistrzem w Państwowej jeszcze wówczas się nazywała Operetce w Łodzi. po raz pierwszy się zetkn...

Po profesorze Lewickim przyszedł Jerzy Kotowski, o którym czasem mówiono, że „rektor animowany”, bo był twórcą filmów animowanych, ale to on pozwolił na stworzenie zalążka obecnego Studium Animacji, W...

Śpiąca Królewna i Kopciuszek były wystawiane w Teatrze Muzycznym w Łodzi przy ulicy Północnej chyba 45/47 tu, w dawnym domu milicyjnym czy domu kultury mi w 58 roku była Operetka przeszła do tego i z...

(…) no, po prostu zrobiło się w szkole sztywno, oficjalnie i zaczęto bardzo uważać na to, co się robi, i co się mówi, i z kim się rozmawia. Chociaż były okresy znów jaśniejsze, no przecież nie przesad...

Studenci przeżyli to także bardzo mocno i spotykałam się z wieloma takimi gorzkimi opiniami z tego okresu.

Musiał się zmienić już nie tylko skład, bo trzeba było tam jednak te stanowiska poobsadzać, ale program, bo nie można było podtrzymywać dalej tego programu, który wykwitł z tego, co mówiłam, z tego ok...

Wziąłem się za to i tego, i zrobiłem „Historie łódzkiego Manhattanu”, ten rozdział się nazywa, nie wiedziałem, gdzie to pójdzie, gdzie to będzie, ale tak to się nazywało. Tam jeden do...

No i nagle padło na mnie, na tego, że pan tu mieszka, to przydałaby się jakaś w ogóle historia tego miejsca. Ja mówię, zaraz, bo to jest w ogóle nie tego, nie liźnięte, nie mam nigdzie w żadnych książ...

w tej chwili no to, zawsze się zarzekałem, że nie, nie umiem pisać do szuflady, że jeżeli coś piszę, to jest z jakąś nadzieją na tego, na publikację

Uważam, że jeden z tragiczniejszych momentów w historii szkoły to był sześćdziesiąty ósmy rok, kiedy działy się różne rzeczy, i między innymi Jerzy Topelitz podpisał taki list otwarty, petycję studenc...

bo idę kiedyś do wytwórni, znaczy już wtedy, już wtedy, już byłem na tej, na tej emeryturze przedwczesnej, ale tam przychodziłem, bo tam to często chodziłem, oj, trudno było się rozstać, oj strasznie ...

Do tematyki łódzkiej dopiero wróciłem w zasadzie jak, jak się wytwórnia rozsypała. No, to były te lata, początek lat dziewięćdziesiątych, kiedy nagle to wszystko zaczęło się walić przecież te, tam z t...

(…) to wszystko jakoś zaczęło fermentować w szkole i nagle zaczęły się pokazywać w szkole etiudy takie dziwne, na przykład „Bukiecik fiołków” o chłopcu, który chce dziewczynie wręczyć bukiecik fiołków...

Także to ta tematyka historyczna to mi towarzyszyła cały czas po chyba tego, tych, znaczy, robiłem i o, o miastach zabytkowych, ale to się wszystko ocierało o historię, natomiast z Łodzią jakoś tak by...

I w szkole to oczywiście też owocowało jakimiś zmianami. Trzeba powiedzieć tutaj o rzeczy zabawnej, mianowicie szkoła filmowa była uznawana w Łodzi, była oglądana i traktowana przez młodzież, i dorosł...

mało tego, to przecież a propos tych filmów o Biblii to zapytano kardynała Wyszyńskiego, czy on wie, że takie filmy powstają, i to zapytał kolega z tego właśnie, ode mnie z wytworni, który tam się zna...

już robiłem filmy samodzielne i właściwie, no, dochrapałem się w końcu do, dostałem kwalifikacje reżysera, także to było w sześćdziesiątym siódmym roku to, no to akurat, jak kończyłem już swój pobyt ...

ten jeden z większych plusów, a drugi taki plus tej mojej roboty, potem raczej jak, jak już zacząłem samodzielnie robić, to były kontakty z ludźmi znowu, i to z konsultantami.

No trwało to do pięćdziesiątego szóstego roku, czyli no to półtora roku mniej więcej, kiedy wyszedłem z tej redakcji i przeszedłem do produkcji. I to mi się, to się trochę tego, ożywiło. Ja pamiętam j...

Pierwsze wrażenie, pierwsze wrażenie z wytwórni, jakie wyniosłem, to był zegar, proszę Pani, zegar w portierni, połączony z tą wajchą, z tą ja to zawsze przywołuję na przykład ten film z Chaplinem, „D...

A tutaj był po prostu w Warszawie światowy kongres młodzieży, demokratyczny, i przyjechało mnóstwo kolorowych, barwnych ludzi z różnych krajów świata.

Bo mogliśmy zacząć dlatego, że profesor Jan Szczepański, który był wtedy rektorem Uniwersytetu Łódzkiego, zapalił się do naszego pomysłu, wie pan, panie rektorze, jest tylko jeden problem, gdzie my ma...

Bardzo ciekawym zdarzeniem, nie, serią zdarzeń, czy przełomem było to, co się stało po pięćdziesiątym piątym roku.

No, pod koniec studiów udało mi się załatwić pracę, w filmie jednak. Powiedziałem, wyrzucili mnie drzwiami, ja wracam oknem, co prawda w oświatówce a nie w fabule, bo każdy jak szedł do szkoły filmowe...

Inne przedmioty, już ściśle związane z zawodem, to wykładał jeszcze na początku profesor Cękalski, Jerzy Bosak, dokumentalista, operator Adolf Forbert, te pierwsze nazwiska to były przede wszystkim na...

Natomiast jeżeli mówimy o studiach, to najważniejsze, co się wydarzyło na studiach, to było założenie Studenckiego Teatru Satyry „Pstrąg”.

A w szkole wykładali zawodowe przedmioty, historię filmu to oczywiście Jerzy Toeplitz i profesor Jewsiewicki, wspomniany już przeze mnie.

potem tu za bardzo nie , nie rozgadywać, to jeszcze zaraz gdzieś tak koło sześćdziesiątego, czy sześćdziesiątego drugiego roku nas znowu tam pogoniła, zdaje się, straż, już nie pamiętam, o co tam im c...

mieliśmy wspólny, wspólny ten, pokój, gabinet, że tak powiem, gdzie był telefon. No i tam nieraz koledzy opowiadali, jak mieli dyżur przy telefonie, jest telefon: „Czy to Polski Związek Wędkarski?” - ...

(…) tam była wspaniała kadra profesorska, uniwersytecka w dużej mierze, która potem częściowo została, już wtedy kiedy się program zmienił. Historie sztuki wykładał wtedy profesor Wallis, potem przeję...

I szkoła wyglądała wtedy dosyć dziwnie. Nie chcę tutaj się zagłębiać w zagadnienia programowe, to znaczy budowy programu, ale chyba to jest ważne, że wtedy jeszcze w tym pięćdziesiątym czwartym, piąty...

co prawda może dla Łodzi to, bo ja mówię, tam się zrobił taki ośrodek intelektualny wokół tego „Pstrąga”. Z tym że myśmy poza działalnością teatralną może mniej działali na zewnątrz właśnie na miasto....

No i trafiłem pod opiekę poradni przeciwgruźliczej, znaczy poradni tej, akademickiej. A oni zrobili na Kościuszki 17 półsanatorium. I wszyscy, wszystkich studentów wszystkich uczelni łódzkich, którzy ...

(...) ja trafiłam tam też na taki okres bardzo znaczący i bardzo ciekawy, bo właściwie to był okres w kinematografii mocno drętwy.

Ale to były zabawne historyjki do momentu, kiedy się nie okazało, że jedna z kopii w czasie projekcji zapaliła się na projektorze i narobiła szkód i strachu. Niewielkich szkód, ale wiele strachu, no i...

I wtedy kolega gdzieś tam coś załatwiał w PZU i nagle gdzieś tam wymacał na, na, na podwórku, znaczy on wszedł od, od Kościuszki, ale, a podwórko wychodziło na Wólczańską 74, i mówi facet, że jest sal...

(…) rzeczywiście tych filmów było dużo, a poza tym przyjęła się taka praktyka, nielegalna zupełnie, że kiedy się kończył debit, kiedy się kończyła umowa na wyświetlanie filmów zagranicznych w kinach n...

Znaczy, jak się dowiedziałem, że, że tego, pierwszy raz, jak mi powiedzieli, gdzie ja będę mieszkał i jak mnie ktoś tam zawiózł, ja mówię, Jezu Maria, no, no „wygnanowo”, mówię, co ja tu robię, jej, j...