Łąkowa 29 - Wytwórnia Filmów Fabularnych

Pracowałem też w Wytwórni tak jak mówiłem Filmów Fabularnych na ulicy Łąkowej. No to była wtedy fabryka rzeczywiście, fabryka snów, polska, łódzka. Także Wytwórnia na Chełmskiej, Dokumentalna, to jakby się nie umywała do tego. Ale padła to. To rzeczywiście już był, no było po tych marzeniach, wiadomo łódzkich. O, życie było bogate. W Wytwórni Filmów. No bo spotykało się wielu wspaniałych ludzi, aktorów, produkcji było całe mnóstwo. Więc właściwie wtedy to można było przechodzić z filmu do filmu. Ja tam praktykowałem jako drugi reżyser, więc przechodziło się z filmu z jednego do drugiego i tak dalej, i tak dalej, z zespołu do zespołu. No co ja mogę powiedzieć? No było na ogół tłoczno, gwarno .Przychodzili ludzie tam nie tylko ci, którzy rzeczywiście mieli coś do zrobienia, le również tacy, którzy po prostu chcieli się z kimś spotkać. Ale żeby tam kogoś znaleźć, w tych wszystkich zakamarkach, w tych wszystkich, to trzeba było dobrze znać Wytwórnię. A i tak było trudno kogoś odszukać, bo w jednym momencie był w jednym biurze, chwilę potem w drugim biurze, potem gdzieś tam w innym studio, tu wyjechał, a tu za chwilę wrócił i tak dalej. Straszny harmider był. Żeby tam się z kimś umówić trzeba to było naprawdę mieć dużo cierpliwości. Więc, no szkoda, że, że, że to upadło. Tam, no to trudno powiedzieć, widziało się tylu ludzi, że nie wiem, o kim. Zaprzyjaźniłem się Boguszem Bilewskim na przykład bardzo , z Henrykiem Bistą, można by było wymieniać całe, całe rzędy nazwisk. Ale było też tak, że przydzielano na przykład ja miałem do jednego filmu przydzielonego człowieka, młodego zresztą, który okazał się współpracownikiem SB no i. Nie mogłem się go pozbyć. Mieszkałem w Hotelu Europejskim no i miałem go przydzielonego do pokoju i koniec, no w trakcie. Ponieważ ktoś mnie uprzedził, no to go zdemaskowałem. I powiedział, że, że on już właściwie to przestał współpracować i tak dalej, i tak dalej. No ale wszyscy wiedzieli, że No tak to bywało, no.