To był koszmar

Pamiętam to, że u nas to się w ten sposób odbyło, że tkaczki przyszły z czółenkami do biura. I powiedziały, że jak tam ruszymy długopisem, to dostaniemy czółenkiem po głowie. Pootwierały drzwi i nie wolno nam było pracować. To tak, i druga rzecz, my po prostu normalnie wychodziłyśmy, tak, przychodziłyśmy i wychodziłyśmy z tej pracy po ośmiu godzinach, nie pracując, nie świadcząc pracy. Jedynie co, to wiadomo, trzeba było na pieszo tak chodzić do tej pracy i wracać też z pracy na pieszo. To był koszmar, bo ja mieszkałam wtedy na Retkini i trochę miałam do przejścia, powiem. Także tak to u nas wyglądało. Wiadomo, zakład stał, była cisza, wszystko było obstawione, bo to wiadomo, produkcja takie rzeczy organizuje, więc wszystko było obstawione przez nich, wszystko przejęli, także spokojnie, nic takiego straszliwego się nie działo.