Panie, nie dajcie się zmanipulować

Jak pierwszy dzień strajków, to było chyba latem, pamiętam, może to był maj... I w związku z tym, że tam większość załogi to były kobiety, spisały tam te postulaty, co mają, czego się mają domagać, bo wiadomo, że ci panowie nie rozmawiali ze wszystkimi, tylko trzeba było wyznaczyć delegację. I my żeśmy wyznaczyli pięć tych kobiet, to musiały być kobiety. Ja z racji swojego wzrostu, że było mnie widać, wszedłem na maszynę, do góry, i do tych kobiet mówię: „Panie, nie dajcie się zmanipulować”. Mówię: „To, co tutaj jest napisane, i tego, to żądajcie twardo, nic, tego.”. I proszę sobie wyobrazić, że mnie namierzyli ci panowie, którzy tam na, tego... I trochę miałem takie nieprzyjemności, ale ze względu na młody wiek, i byłem taką osobą, powiem, dałem się lubić i po prostu oni to wzięli. Ale na rozmowie byłem takiej dość ostrej. I to puścili w niepamięć, a mogło być tak, że mogłem wylecieć, albo jeszcze gorzej. Mogłem sobie iść na dołek gdzieś. Mogli mnie zamknąć. Się później śmiali, te panie tam ze mnie. Nieraz było do śmiechu nieraz. Tak fajnie było, jak, tego, strajkowali.